Elie Lambotte (1856-1912), een pionier te Schaarbeek

Elie Lambotte, diensthoofd Chirurgie in het Ziekenhuis van Schaarbeek en broer van de befaamde Antwerpse orthopedist Albin Lambotte, werd geboren in Namen in 1856. Hij was de eerste chirurg ter wereld die aan het eind van de XIXe eeuw transversale tibiabreuken behandelde met schroeven. Hij was tevens een voorloper van de maag- en galblaaschirurgie. Hij stond bekend als een clinicus en als een onverstoorbaar en zeer doeltreffend chirurg.

Elie Lambotte was werkzaam in het ziekenhuis van Schaarbeek waar hij transversale tibiabreuken behandelde door open reductie en fixatie met "metalen hechtingen" of met schroeven. Ondanks de goede resultaten werd zijn werk in eerste instantie op nagenoeg unanieme wijze door zijn collega’s verworpen. Zijn werk werd uiteindelijk meer geapprecieerd dankzij de invloed die hij uitoefende op zijn jonge broer Albin die als stagiair bij hem was komen werken.

Albin Lambotte (1866–1955), jongste uit een gezin van 7 kinderen, was amper 7 jaar oud wanneer zijn vader bij een ongeluk om het leven kwam. De opmerkelijk begaafde jongen, met zijn wakkere en nieuwsgierige geest, volgde zijn broers in hun studies. Zijn oudste broer Elie oefende een zeer grote invloed op hem uit. Op diens advies en geleid door zijn voorbeeld, volgde Albin Lambotte een Geneeskundige opleiding aan de ULB, waar hij zijn diploma behaalde in 1891.

Beide broers werkten zij aan zij van 1886 tot 1890. Er wordt gezegd dat zij experimenten uitvoerden op dieren voor de behandeling van fracturen. Albin die in 1900 benoemd werd tot diensthoofd chirurgie in het Stuivenbergziekenhuis te Antwerpen, ontwikkelde de ideeën van zijn broer Elie onder de naam  osteosynthese. Albin, geïnspireerd door de pioniersgeest van Elie, introduceerde in de chirurgische praktijk een reeks inventieve instrumenten en methodes om het herstel van fracturen te bevorderen door middel van metalen plaatjes, externe fixatoren, schroeven en nagels.

In 1907 publiceerde Albin Lambotte zijn boek : “L’intervention opératoire dans les fractures récentes et anciennes envisagée particulièrement au point de vue de l’ostéosynthèse” (vrije vertaling : “De operatieve interventie in recente en oude fracturen meer in het bijzonder beoogd in het domein van de osteosynthese.”). Dit werk gaf een uiteenzetting over tal van klinische waarnemingen met radiografische controles en een nauwkeurige monitoring van de genezingsfasen. Hij maakte er melding van de succesvolle behandeling van 187 patiënten en waarbij slechts twee overlijdens in deze reeks waren te betreuren. Albin Lambotte hield er ook een moderne conceptie op na voor het vroegtijdig hervatten van de bewegingen na een heelkundige ingreep met als doel spieratrofie te voorkomen. De gebroeders Lambotte hanteerden eenvoudige doch strenge principes: nauwgezette aseptische maatregelen, een perfecte anatomische reductie en immobilisatie van fracturen.

Dokter Elie Lambotte verwierf eveneens bekendheid door het neerleggen van meerdere octrooien in Europa en in de Verenigde Staten, waarbij hij onder meer zijn innoverende ontdekkingen bij het ontwerpen van orthopedische bedden en matrassen ter preventie van doorligwonden beschreef. Hij publiceerde verschillende monografieën, met name met betrekking tot de heelkundige behandeling van maagaandoeningen.

Daarnaast was hij gemeenteraadslid te Schaarbeek van 1895 tot 1902 waar hij aan de basis lag van de oprichting van een nieuwe gemeentelijke dienst voor de volksgezondheid. In zijn geest was het de bedoeling om door alle door de gemeente genomen inspanningen inzake volksgezondheid te komen tot de harmonisering van de directie en de werkmethode.

Hij overleed vroegtijdig in 1912 op 56-jarige leeftijd.

Meer informatie over de geschiedenis van het UVC Brugmann.