In dit nummer ontdekken wij het beroep van klinisch apotheker. We ontmoeten Marie Eucher, die werkzaam is op de campus Horta van het UVC Brugmann.
Marie, wanneer begon u te werken voor het UVC Brugmann ?
In 2014, na mijn studies. Ik behaalde mijn Master in de farmaceutische zorg en volgde twee bijkomende studiejaren (vandaag zijn dat er drie!) om me te specialiseren in de klinische en ziekenhuisfarmacie. Nadien heb ik onmiddellijk gesolliciteerd bij het UVC Brugmann omdat ik wilde werken voor een groot ziekenhuis, waar ik mijn wetenschappelijke kennis zou kunnen ontwikkelen. In het begin deed ik alleen ziekenhuisfarmacie: ik valideerde elektronische voorschriften en zorgde voor ambulante verstrekkingen, meer precies voor de patiënten die hun medicijnen rechtstreeks in de ziekenhuisapotheek ophalen. Sinds mei 2016 ben ik ook klinisch apothekeres in een geriatrische eenheid.
Wat houdt klinische farmacie in het kort in ?
Het is een nieuwe specialiteit in volle ontwikkeling. We geven onze opinie aan de dokters en het multidisciplinair zorgteam waar we mee samenwerken om de best mogelijke keuzes te maken inzake behandeling voor de patiënten en om foute combinaties, foute dosering en zoveel mogelijk neveneffecten van de medicijnen te voorkomen. Elke ochtend breng ik door in een geriatrische eenheid, ik neem deel aan vergaderingen en wanneer ik kan, bezoek ik recent opgenomen patiënten om samen met hen de medicatie te bespreken die ze nemen en hoe ze die medicatie verdragen…. Bij hun ontslag, wanneer de patiënten naar huis terugkeren, bespreek ik met hen een eventuele wijziging van hun behandeling, ik schrijf op welke medicijnen ze moeten nemen en wanneer. Ze zijn vaak nieuwsgierig naar de werking van hun medicijnen en waarvoor ze dienen. Ik heb een nauw contact met de patiënten en met het team. Dat is iets wat me echt boeit.
Wat zijn volgens u de kwaliteiten die nodig zijn om goed te zijn in uw beroep ?
Een sterk ontwikkelde kritische geest is een pluspunt, net als de bereidheid tot zelfkritiek en evolutie. Je moet van teamwerk houden en kunnen communiceren met personen die een ander beroep uitoefenen. Tot slot hebben volgens mij alle personen die in het ziekenhuis werken dit met elkaar gemeen, je moet empathie voelen voor de patiënt. Dat is in de klinische farmacie misschien duidelijker dan elders aangezien we voortdurend in contact staan met de patiënt.
En nu onze maandelijkse anekdote…
Vele patiënten ontroeren me maar ik herinner me in het bijzonder de echtgenoot van één patiënte die in een vergevorderd stadium van Alzheimer verkeerde. Hij was ouder dan 90 jaar en zorgde met toewijding voor haar. Op een dag sprak hij me aan, hij had een computerlijst gemaakt met hierop de medicijnen van zijn vrouw, de raadgevingen van de dokter en het aantal tabletten dat overbleef in elk doosje, dag na dag en ook de reactie van zijn vrouw (ze kon niet meer praten) op elke inname van medicijnen. Ik was verbaasd dat een persoon van die leeftijd thuis was in informatica en ontroerd om te zien hoe liefdevol hij omging met zijn vrouw…
Bron : iris&you (nr 13, maart 2017)