Jacques Corvilain (1923-1998)

Jacques Corvilain, geboren op 11 december 1923 in Charleroi, behaalt op briljante wijze het diploma van Dokter in de Genees-, Heel- en Verloskunde aan de ULB in  1948. 

Hij behaalt zijn gespecialiseerde vorming in Interne Geneeskunde en in Endocrinologie in de Brusselse openbare ziekenhuizen dankzij zijn leermeesters Paul Govaerts, Paul Bastenie en Pierre-Paul Lambert. Hij vervolledigt zijn vorming door voortgezette stages in verschillende prestigieuze anglo-saxische centra : London Hammersmith Hospital, Massachussets General Hospital in Boston, National Institute of Health in Bethesda, Mayo Clinic in Rochester.
Deze vorming leidt hem tot de directie van de Kliniek voor Endocrinologie van het Brugmannziekenhuis en hij werd de eerste titularis van het doctoraatsonderwijs Endocrinologie aan de ULB.  Vervolgens werd hij diensthoofd van het departement voor Interne Geneeskunde, Professor van deze discipline en Directeur van het Laboratorium voor experimentele geneeskunde.

Hij bestudeert eerst de hypofysaire werking, daarna het metabolisme van fructose en vetzuren.  Zijn aggregatiethesis is gewijd aan het mechanisme van fosfaatexcretie.  Hij ontwikkelt in Brugmann het nazicht van de calciumfosfaathuishouding en van de botziekten, de radio-immunologische dosering van de calciotrope hormonen in de bloedsomloop.

Zijn pluridisciplinaire expertise laat hem toe vele gevallen van primaire hyperparathyreoïdie te identificeren en te behandelen maar ook renale botdystrofie, nierstenen, rachitis en de beenderziekte van Paget.

Zijn team wordt referentiecentrum op het gebied van calciumfosfaat.

Jacques Corvilain heeft zijn naam gegeven aan een van de vleugels van het gebouw E (site Horta).

Volgens : Fuss M., Hommage au Professeur Jacques Corvilain, Rev Méd Brux, 1999

Meer informatie over de geschiedenis van het UVC Brugmann.