Demotte waagt zich op terrein openbare ziekenhuizen

Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, Rudy Demotte, is niet alleen een man van de (gezondheids)dialoog. Hij wil ook weten wat er leeft op het terrein en gaat daarbij de confrontatie niet uit de weg. Hij bezocht het Brusselse Brugmannziekenhuis, net op een moment dat de openbare ziekenhuizen van de vijf grootste steden in ons land de problematische financiering van hun sociale opdracht aan de kaak stelden (AK 1536).

Rudy Demotte bezocht de Hortasite van het Brugmannziekenhuis, met 1.100 bedden de grootste bi-communautaire zorginstelling van de hoofdstad en onderdeel van het Irisnetwerk van openbare Brusselse ziekenhuizen. Op de Hortasite is niet alleen het algemeen ziekenhuis ondergebracht waar alle medische specialiteiten aan bod komen, behalve neurochirurgie en orgaantransplantatie, maar ook het universitair kinderziekenhuis Koningin Fabiola en het Centrum voor traumatologie en revalidatie van de ULB. Zo kon Rudy Demotte zich een goed beeld vormen van de problemen die leven in de medische wereld, en vooral dan in de openbare ziekenhuizen. Demotte gaf toe "dat de rol van de openbare en de privé-ziekenhuizen deels gelijkloopt maar op een aantal punten ook verschilt, onder meer in de samenstelling van de patiëntenpopulatie die er zich aanmeldt, maar ook inzake de manier waarop ze worden gefinancierd". Demotte beloofde een aantal eisen van de ziekenhuizen in zijn 'lastenboek' te zullen opnemen. Welke kon hij echter niet zeggen. "Momenteel wil ik zien hoe de verschillende onderdelen van het gezondheidsbeleid op elkaar zijn afgestemd."

Rudy Demotte bleek niet ongevoelig voor de specifieke problemen die de openbare ziekenhuizen van de vijf grootste steden (Brussel, Antwerpen, Gent, Luik en Charleroi) in ons land recent opnieuw onder de aandacht brachten en die door de professoren Désir en Pelc van Brugmann nog eens in de verf werden gezet. Rudy Demotte: "Als de openbare ziekenhuizen van vijf grote steden aan de alarmbel trekken, dan gaat het om diepgewortelde en gemeenschappelijke problemen. Hoewel ik vertrouwd ben met de grote lijnen van deze problematiek, wil ik de zaak verder uitspitten en oplossingen aanreiken. De specifieke opdracht van de openbare ziekenhuizen brengt hogere kosten met zich mee. De problematiek kan niet uit de weg worden gegaan. De financiering van de ziekenhuizen moet opnieuw ter sprake komen, alsook bepaalde besparingen die nog kunnen worden gerealiseerd. Verder liggen er op tafel ook nog een aantal problemen die niet rechtstreeks te maken hebben met de kosten van de ziekenhuizen maar met de kosten in de ziekenhuizen (transparantie inzake tarifering…). We beschikken nu over statistische gegevens, maar alvorens een beslissing te nemen, wil ik eerst over boordinstrumenten beschikken en die zijn nog niet helemaal klaar. Zoals ik al stelde bij de opening van de gezondheidsdialogen, moet men niet verwachten dat ik in 2004 voor Sinterklaas ga spelen. Dit zou een grove leugen zijn. We worden geconfronteerd met een budget waarvan de mechanische groei, dit wil zeggen zonder vernieuwingen in het beleid, al een verhoging van 4,5% inhoudt. Ik zeg niet dat er niet een paar overgangsmaatregelen kunnen worden genomen, maar 2004 wordt een erg moeilijk jaar."

Auteur : Thierry Goorden
Bron : Artsenkrant (nr 1537 van 30/09/2003) - ©Lejournaldumedecin.com