Catherine Hanak, verslavingsdeskundige : « Het is essentieel dat ik niet oordeel over mijn patiënten. »

In dit nummer (her)ontdekken wij het beroep van verslavingsdesundige. We ontmoeten Dr Catherine Hanak, die bij het UVC Brugmann werkt.

Dr. Hanak, u bent verslavingsdeskundige bij het UVC Brugmann. Wat is uw parcours?

Ik ben psychiater van opleiding en heb me vervolgens gespecialiseerd in verslaving. Ik heb mijn postgraduaat in 1999 afgerond. Verslavingsleer heeft betrekking op verslavingen, of het nu gaat om gokken, drugs, alcohol, roken ... Ik werk sinds het begin van mijn loopbaan bij het UVC Brugmann, waar psychiatrie en, onder meer, verslavingsleer specialiteiten zijn.

Ik veronderstel dat het grootste deel van uw dagen gewijd is aan raadplegingen?

Inderdaad, ik ontvang veel patiënten die verslaafd zijn aan alcohol en cannabis. Maar sinds kort concentreer ik me met het multidisciplinaire team op twee nieuwe dagziekenhuizenprogramma's, één voor alcohol en één voor cannabis. Het programma "Alcohol en u" is vooral bedoeld voor mensen die nog niet echt verslaafd zijn, maar die het risico lopen verslaafd te raken. Deze mensen zijn zich bewust van het gevaar en willen hun leven terug in handen nemen. Tot nu toe bestond er tussen een gewone raadpleging en een zware klassieke ziekenhuisopname niets voor hen. Ons programma biedt een check-up en informatie, in twee dagen, op een discrete, ondersteunende en motiverende manier.

Voor cannabis is onze dagziekenhuisaanpak ook gericht op check-ups, informatie en psycho-educatie: we proberen de patiënten te helpen om zich te situeren op het vlak van hun consumptie en hen op de gevolgen ervan te wijzen. Het dagprogramma "Cannabis en u" betrekt ook de familieleden, die vaak erg bezorgd zijn over het cannabisgebruik van hun zoon, dochter, broer, zus ...

Ik ben ook kliniekhoofd van 'klassieke' ziekenhuiseenheden, een van 29 bedden voor alcoholverslaafden en een van 8 bedden voor drugsverslaafden.

Wat zijn volgens u de eigenschappen die een verslavingsdeskundige moet hebben?

Naast de empathie die elke zorgverlener moet hebben, is het belangrijk om nooit te oordelen. Wanneer morele overwegingen tussenbeide komen, is discriminatie niet ver weg. We moeten uiteraard flexibel zijn (een patiënt in crisis kan geen 3 maanden wachten op een afspraak) en reactief bij vaak onvoorspelbare pathologieën. We moeten ook rekening houden met het verband met somatische geneeskunde, want onze patiënten lijden ook aan fysieke pathologieën.

Een kleine anekdote uit uw dagelijkse ervaringen...

Ik denk aan een patiënt die al 10 jaar nuchter is maar die twee keer per jaar blijft komen voor een checkup. Hij zegt dat het de gelegenheid is om een balans op te maken van zijn leven ... Verder is er ook de vader die naar de raadpleging kwam terwijl zijn zoon een afspraak had. Zijn zoon weigerde te komen, dus kwam zijn vader om informatie in te winnen over cannabisgebruik. En het meest interessant zijn de vragen van sommige patiënten die een voorsprong op ons hebben op het vlak van nieuwe consumptiewijzen van drugs!

Bron : iris&you (n° 31, februari 2019)