Elk jaar stijgt het aantal Belgen met kanker, van 65.487 patiënten in 2013 tot 68.702 patiënten in 20171.
Momenteel stellen we vast, voor alle kankers samen, dat bijna 70 procent van de patiënten is 5 jaar na de ontdekking van deze ziekte nog altijd in leven. Aan het einde van de jaren 50 was dat slechts 35 procent ! De meeste van deze (ex-)patiënten zijn dus genezen, maar geldt dat voor iedereen ? De symbolische kaap van 5 jaar is willekeurig en niet altijd geschikt om deze vraag te beantwoorden. Wat traag groeiende kankers aangaat, is 5 jaar veel te kort… In dit geval zijn de artsen erg voorzichtig om het woord "genezing" te gebruiken. Deze voorzichtigheid is vanuit wetenschappelijk standpunt wel te begrijpen, maar voedt tegelijk ook een gevoel van angst of onzekerheid. De betrokkenen leven soms tot in het oneindige met de angst voor een recidief...
Het is dus belangrijk om de nodige zorgverlening te voorzien na de behandelingen, aangezien het leven na kanker steeds vaker realiteit wordt in België.
Dr. Anne Rogiers, Kliniekhoofd Dienst Psychiatrie2 : "Kanker is een zeer aangrijpende gebeurtenis in het leven van de patiënt. Het overleven van een uitgezaaide kanker, kan dan ook een ernstige lichamelijke en psychologische impact hebben. Patiënten werden tijdens hun ziekte, vaak meermaals geconfronteerd met de angst om te sterven wat een zeer traumatische beleving is. Deze confrontatie met een levensbedreigende diagnose kan in sommige gevallen aanleiding geven tot een post-traumatische stressstoornis, gekenmerkt door een sterke angst voor de terugkeer van de ziekte, vermijdingsgedrag, verhoogde prikkelbaar- en waakzaamheid, geheugen- en concentratiestoornissen alsook slaapstoornissen en nachtmerries. Een aangepaste ondersteuning kan hier heel belangrijk zijn. Daarnaast zien we na de genezing van de ziekte vaak blijvende klachten van vermoeidheid, emotionele symptomen (depressiviteit en angsten), slaapstoornissen, geheugen en concentratieproblemen. Het leven met en na kanker heeft ook een zware impact op het sociaal functioneren (relatie met vrienden en familie) en het hervatten van het werk. Daarom is aangepaste psychosociale ondersteuning absoluut noodzakelijk om bij te dragen aan een betere levenskwaliteit en de patiënten in staat te stellen om emotioneel, fysiek en cognitief te herstellen. Patiënten hebben recht op een goede opvolging, een aangepaste revalidatie en begeleiding, zeker na de zware beproeving van het krijgen en genezen van kanker."