In 1923 wordt het UVC Brugmann officieel ingehuldigd. Kort na de opening besluit de toenmalige Raad van de Godshuizen tot de oprichting van een gebouw langs de J.J. Crocqlaan waarin verschillende laboratoria zullen gegroepeerd worden. De Klinische Biologie staat nog aan het begin van haar evolutie maar toch is men ervan overtuigd dat een dergelijk complex niet mag ontbreken in een universitair en modern ziekenhuis. Een gedeelte van de laboratoria is voorzien voor routine-onderzoek maar daarnaast wordt veel aandacht besteed aan research.
Het onderzoekswerk staat onder de hoge bescherming van H.M. Koningin Elisabeth en de stichting draagt dus ook haar naam.
Het ontwerp wordt toevertrouwd aan een bekend Brussels architect : Henry Lacoste die het gebouw in 1933 voltooit. Hiermee zet de Raad van de Godshuizen haar traditie van bekende architecten verder : het UVC Brugmann is ontworpen door Victor Horta.
Henry Lacoste is van Doornik afkomstig waar hij in 1885 geboren is. Zijn opleiding geniet hij gedeeltelijk in Brussel maar ook in het buitenland, o.a. in Parijs. Hij zet zich tijdens de eerste wereldoorlog, als jong architect en soldaat, in voor het behoud van de monumenten en kunstwerken in die gebieden waar de oorlog woedt. In 1968 overlijdt Henry Lacoste in Sint-Pieters-Woluwe na een rijk gevuld leven als architect. Hij wordt als één van de belangrijkste Belgische en Brusselse Art Deco-architecten beschouwd.
Henry Lacoste is een architect met een zeer uitgebreid en veelzijdig oeuvre. Hij bouwde talrijke kerken, oorlogs- en andere monumenten en burgerlijke gebouwen. Naast zijn drukke architecturale bezigheden heeft hij eveneens architectuuronderwijs gegeven en in 1928 volgt hij Victor Horta op als professor architectuur aan de Academie van Schone Kunsten te Brussel. Daarnaast heeft hij belangrijke archeologische opgravingswerken begeleid in het Midden-Oosten. De invloed van zijn belangstelling voor oude beschavingen is merkbaar in sommige van zijn bouwwerken.
In
de inkomhall en de bibliotheek van de Geneeskundige Stichting Koningin Elisabeth
is Henry Lacoste op zijn best. De materialen zijn van uitzonderlijke kwaliteit
en het geheel is zeer evenwichtig en oogt vandaag nog altijd modern.
De gelijkenis tussen zijn eigen woning in Oudergem (1926) en o.a. de trap in
de hall is opvalllend. In beide gebouwen gebruikt de architect een opvallend
lijnenspel, samen met een kleurencombinatie die voor zijn tijd zeer vernieuwend
zijn.
De erkenning van Henry Lacoste als interbellum-architect, samen met de architectuur uit deze boeiende periode, komt langzaam op gang. Het nagenoeg ongekende gebouw van de Geneeskundige Stichting is voor kenners en liefhebbers van architectuur een revelatie.
Zoals een ziekenhuis niet denkbaar is zonder laboratoria, zo vormen de Geneeskundige Stichting Koningin Elisabeth en het UVC Brugmann een mooi architecturaal geheel en tonen ze ons hoe twee verschillende architectuurstijlen samen een evenwichtig geheel vormen.